Eunice blaast kaartenhuis NMBS omver

Gisteren, 18 februari, waaide een storm over ons land. De ravage is enorm, en ook het spoor werd zwaar getroffen. De meest opvallende schade was echter die aan het – al niet geweldige – imago van de spoorwegen. Dat een storm hinder met zich meebrengt is normaal, maar vandaag zagen we wat een quasi onbestaande voorbereiding en een gebrek aan noodplannen en beslissingsvermogen aanrichtte.

In de buurlanden werd gisteren al aangekondigd dat er vanaf bepaalde uren geen treinen meer zouden rijden, vooral dan in de regio’s waar de storm hard zou toeslaan. Voor de NMBS en Infrabel was een grondige waarschuwing al te veel gevraagd. Veel mensen dachten dus nog op hun werk -en vooral terug thuis- te kunnen geraken. Omstreeks 11u ’s ochtends werden echter berichten uitgestuurd -voornamelijk richting de media- dat het treinverkeer vanaf de namiddag grotendeels zou stilvallen. Dat doet vragen rijzen bij het functioneren van onze structuur en het management. Waar ’s ochtends het personeel de twijfelende reiziger nog kon geruststellen dat er de volledige dag een treinaanbod voorzien was, bleek van die informatie achteraf weinig te kloppen.

Tot die tijd werd ook het personeel niet op de hoogte gebracht van eventuele aanpassingen in het vervoersplan. Meer nog. Sommige permanenties, de regelingsorganen die het personeel in real-time moeten aansturen, moesten de opschorting van het treinverkeer via de media vernemen! Het personeel ten velde werd dan ook voor voldongen feiten geplaatst: diensten en treinen werden à la carte afgeschaft, permanenties overbelast. Enige structuur of systematische aanpak bleek ver zoek. Personeel kreeg bij diensteinde te horen dat ze zelf maar een collega moesten gaan zoeken die hen kon aflossen!

Het is absoluut niet zo dat deze storm onaangekondigd bleef. Integendeel, al dagenlang werd er door de meteorologische diensten voor gewaarschuwd dat een storm van dit kaliber al decennialang niet meer over ons land geraasd heeft. De chaos die dergelijke storm al sowieso met zich meebrengt, werd nog versterkt door pas enkele uren voor de start ervan in actie te schieten.

De NMBS schuift de hete aardappel door naar Infrabel. Zij namen, aldus de NMBS, pas vandaag de beslissing dat het treinverkeer zou onderbroken worden. We kunnen ons hier vragen bij stellen: was het een financiële overweging van de NMBS om zelf geen initiatief te nemen, omdat ze anders zou moeten betalen voor rijpaden voor treinen die niet rijden? Spelen commerciële belangen hier een grotere rol dan de dienstverlening en vooral de veiligheid?

Ondanks een uitbreiding van het middenkader met nog meer managers, ondanks tal van organisatorische maatregelen die de communicatie op het terrein zouden moeten stroomlijnen en het personeel lam slaan met acroniemen zoals OCC, RIOC, Paco, CPC, RTMS en dergelijke meer, kunnen we niet om de vaststelling heen dat bij calamiteiten geen beslissingen genomen worden, dat informatie niet doorsijpelt naar het personeel op het terrein of dat zelfs tegenstrijdige instructies gegeven worden. Vandaag bleek maar al te meer dat consistente noodplannen, scenario’s die toelaten om kort op de bal te spelen door consequent in te grijpen in het treinaanbod, ontbreken.

Door jarenlange besparingen –efficiëntieverhogingen zo u wil- ontbreekt het ons vervoersbedrijf al jarenlang aan capaciteit om het hoofd te bieden aan dergelijke problemen. Dit is niet anders dan in onze buurlanden, al heeft men daar het besef dat men met onvoldoende personeel en middelen de treindienst beter vroegtijdig stillegt.

De “nieuwe wind” van de minister Gilkinet

Zonder buiten zijn beperkt denkkader te durven treden, was minister Gilkinet snel om de laksheid binnen de Belgische Spoorwegen te veroordelen. Hij richtte zijn pijlen daarbij vooral op de CEO van Infrabel, dhr. Gilson, en zal hem op het matje roepen.

De euro blijkt echter maar moeilijk te vallen bij de man die zijn ‘Spoorvisie 2040’ nog maar enkele weken geleden lanceerde. Enkel extra middelen en massale aanwervingen van personeel, een eengemaakt spoorwegbedrijf, een volledige stopzetting van eender welke liberalisering en werk maken van een spoorbedrijf dat ten dienste van de maatschappij staat, kan zijn gevraagde modal shift succesvol verwezenlijken.

Tijd dat die euro valt, mijnheer Gilkinet.

Print Friendly, PDF & Email

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.