Eerder deze week werden twee motorstellen van het type ‘Sprinter ’aan de kant gezet omdat er bij een controle asbestvezels werden aangetroffen. Het is ons niet duidelijk of dit gebeurde na een routineonderzoek of een gerichte controle.
Volgens de NMBS werd het asbest aangetroffen in twee van de twintig geteste motorstellen, en dit in een technische ruimte die niet toegankelijk is voor de reiziger. Nog volgens de NMBS bleek uit latere testen dat het asbest niet aanwezig was het ventilatiesysteem. Luchtstalen uit beide stellen testten negatief op asbest.
Vanuit het oogpunt van het personeel werpt deze verklaring en de manier waarop de NMBS deze toestand minimaliseert de nodige vragen op. Blootstelling aan asbest kan immers een grote impact op de gezondheid en dus ook de levenskwaliteit en -verwachting hebben. Van de NMBS mocht dan ook de grootste zorgvuldigheid verwacht worden.
Waarom werd de hele Sprintervloot niet aan de kant gehouden in afwachting van meer duidelijkheid omtrent de aanwezigheid van asbest, in plaats van het personeel en de reiziger mogelijk bloot te stellen aan de kankerverwekkende stof? Waarom rijden er nog steeds een dertigtal niet-onderzochte Sprinters rond? Welke garantie kan op dit ogenblik geboden worden dat deze stellen asbestvezelvrij zijn?
In welke technische ruimtes werd asbest aangetroffen? Zijn deze ruimtes toegankelijk voor technisch personeel in het kader van depannage- of herstellings- en onderhoudswerken? Zijn zij bij deze werken mogelijk blootgesteld aan asbestvezels? Zo ja, is het dan zinvol om al het personeel dat ooit aan, met of in deze stellen gewerkt heeft preventief te testen?
Werden de testen op de aanwezigheid van asbest in de lucht uitgevoerd op stellen in de bundel, of op stellen in bedrijf, met de ventilatie en verwarming in dienst?
Waarom werd de mogelijke aanwezigheid van asbest na de eerste positieve testen niet onmiddellijk naar het personeel toe gecommuniceerd?Het heeft er nu alle schijn naar dat de NMBS deze affaire in de doofpot trachtte te steken.
Met welke frequentie worden de Sprinters, en andere motorstellen die ook nog asbest bevatten, getest op de aanwezigheid van ongebonden asbest? Bestaat er een risico op besmetting tussen deze controles?
De OVS eist duidelijkheid en totale openheid van de betrokken directies. We kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat de regelmaat van het verkeer primeert op het welzijn van het personeel. Dit is het zoveelste incident op korte tijd waarbij personeel mogelijk blootgesteld werd aan schadelijke stoffen. Bij het afschuren van de MR-75 motorstellen werd tussen 2014 en 2106 werkplaatspersoneel in Gentbrugge blootgesteld aan het kankerverwekkende chroom-6. Eerder dit jaar raakte bekend dat NMBS-personeel jarenlang zonder beschermende maatregelen werkzaamheden heeft verricht aan goederenwagons met asbesthoudende verf.
Alle rangeerders en rangeermachinisten die in de goederen hebben gewerkt, ik zelf inclusief, kwamen in aanraking met goederenwagons die asbestverf hebben. Alle oud materieel had vroeger asbesthoudende verf. Zijn er ooit rangeerlocomotieven getest op asbest? Type 82, type 80, type 74, type 73 locomotieven. Ik en mijn collega’s in Antwerpen Noord en Schaarbeek hebben vaak gereden met diesels waarvan de groene verf aan de ramen en deuren afbladderde. Ook dit vind ik een testje waard. En er waren nog oude groene en grijze locs. De type 25, 26, 62, 55, 20 enzoverder. Welke verf hadden deze locs?
Ikzelf en een 25 tal collega’s in Antwerpen centraal moet elk jaar een longen test doen om na te kijken of er asbest in onze longen zit. Ook zijn er al RX platen genomen om dit na te kijken. Als ik de arbeidsgeneesheer hierover vragen stel krijg ik weinig antwoorden of wordt er rond de pot gedraaid. Volgens hem ben ik maar minimaal blootgesteld geweest aan asbest, maar als ik dan vraag waar en wanneer kan of wil hij er niet op antwoorden. Het weinige dat er dan gezegd wordt komt ook niet overeen met wat andere collega’s te horen hebben gekregen.